Iets minder trots op Nieuwegein

Het AD, bij monde van onze eigen verslaggever Ton Voermans, bracht dit weekend een artikel over de mores in de Nieuwegeinse politiek. Het artikel vertelde een breed verhaal over Leefbaar Nieuwegein en haar fractievoorzitter, Jacqueline Verbeek. Het was een zeer kritisch artikel, waarin de politieke spelers niet werden gespaard. Dat was opvallend, want de weergave in de lokale pers, en daar reken ik het AD ‘dichtbij’ katern ook toe, van de gebeurtenissen in de Nieuwegeinse politiek zijn rudimentair en vaak buitengewoon oppervlakkig. Forse kritiek richting college of raadsfracties is ver te zoeken. Of de commerciële belangen van Wegener en andere concerns meespelen, gezien de omzet te behalen via het mogen leveren van gemeentepagina’s, blijft een vraag.Maar nu een stevig stukje met een prachtige foto van Jacqueline Verbeek. Het artikel is voor haar niet vleiend. Maar de manier die commissievoorzitter Satijn gebruikt om geen last meer te hebben van mevrouw Verbeek verdient ook geen schoonheidsprijs. Het aanhalen van D66 fractievoorzitter Hans Reusch die in een column schrijft ‘haar leugens en onterechte beschuldigingen zijn we meer dan zat’, werpt ook een vaal licht op de manier van doen in de Nieuwegeinse politiek. Het verwijt is namelijk dat mevr Verbeek dingen zegt die niet waar zijn. Maar, de heer Reusch onderbouwt dat niet. Al doende wordt het loos gepraat.Het artikel bevestigt voor een deel wat al langer duidelijk is. De Nieuwegeinse politiek blinkt niet uit door schoonheid of intelligentie. Grosso modo komt het er op neer dat de collegepartijen een breed gedragen tolerantie laten blijken in de richting van hun college. Ze hebben afspraken gemaakt om samen te gaan en daar houden ze zich, zo te zien soms tegen beter weten in, aan vast. Al doende gaat het niet meer over het verdedigen van de belangen van de inwoners van de stad, maar om het aan de macht blijven.Daar omheen cirkelen enkele oppositiepartijen die in hun doen en laten tonen dat ze na de komende verkiezingen ook graag tot de coalitie willen horen. Dit alles gaat voor individuele raadsleden zo ver dat ze de tolerantie richting college soms belangrijker vinden dan wat ze vanuit hun eigen gevoel en of kennis zouden moeten doen. Al met al wordt het college dus vrij gelaten en krijgt betrekkelijk weinig druk vanuit de raad. Pratend over de organisatie presteerde een raadslid het recentelijk nog om te zeggen dat de organisatie toch nooit perfect wordt. Zich er kennelijk niet van bewust wat dit te weeg brengt bij de mensen van die organisatie en het college.Daarnaast zijn er een aantal oppositiepartijen die stevige kritiek richting coalitie en college leveren. Dat wordt regelmatig – inderdaad – met gesis en gepraat beloond. Het doel is de sprekers in kwestie van hun apropos te laten raken. Wat soms lukt. Maar er zijn partijen die bijzonder hardnekkig de puntjes op de ‘i’ blijven zetten, al was het maar om het college en de ambtenaren wakker te houden. De collegepartijen zijn, misschien ook uit schuldgevoel richting hun aanhang, vaak bezig om initiatieven van de oppositie als ondoenlijk, onnodig of omdat de handtekening van de oppositie erop staat, af te ketsen. Binnenkort zal ik u een rijtje voorbeelden geven. Maar bovendien gaat dat afketsen soms met onnodig leedvermaak of onsympathiek gedrag gepaard. Veel volwassenheid zit daar op zo’n moment niet bij.De politiek kan een heel nuttig spel zijn. Het kan de stad in goede richtingen duwen en college en ambtenaren helpen met het maken van de juiste keuzes en hen ‘pushen’ om hun werkt goed of beter te doen. Dat is een van de beweegredenen van mevrouw Verbeek en ook van andere partijen in de raad, inclusief die van de coalitie. Daarbij is de één vaardiger dan de ander en weet beter maat te houden dan de ander. Daar hoeft een voorzitter echt niet groen of geel van te worden. Storm in een glas water? Nou nee, we mogen het best allemaal ter harte nemen en eens nadenken hoe het beter kan en wat we in feite als raad willen bereiken. Dat moet ons toch lukken! Of liever maar na de verkiezingen?